Σκηνοθεσία: Χάιμε Ροζάλες
Σενάριο: Μικέλ Γκασραμπίντε, Κλάρα Ροκέτ («Η Απόσταση Μεταξύ μας»/ “10. 000 klm”), Χάιμε Ροζάλες          
Παίζουν: Μπάρμπαρα Λένι, Μαρίζα Παρέδες, Χοάν Μποτέι, Αλεξ Μπρέντεμουλ

Καταλληλότητα: Kατάλληλη για ανηλίκους άνω των 15 ετών 

«Ο Χάιμε Ροζάλες φέρνει το μεγαλείο μιας αρχαίας τραγωδίας στα μέτρα ενός απόλυτα μοντέρνου σινεμά» Γιώργος Κρασσακόπουλος, Flix.gr

«Πανέμορφο, με γνήσιες ερμηνείες και μία πλοκή που ιντριγκάρει» Jay Weissberg, Variety

«Μία αρχαία ελληνική τραγωδία στην σύγχρονη Ισπανία» Jonathan Holland, The Hollywood Reporter

«Είναι καταπληκτική, η αργή κίνηση της κάμερας που καταγράφει την εικόνα ανατριχιαστικά, σαν μία σταγόνα από αίμα που απλώνεται» Wendy Ide

Σύνοψη: Η Πέτρα είναι γύρω στα 30. Ζωγράφος. Δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα της. Όλη της την ζωή τής έκρυβαν επιμελώς την ταυτότητά του. Όταν η μητέρα της πεθαίνει, αποφασίζει να λύσει μόνη της το μυστήριο της ίδιας της ύπαρξής της.

Η έρευνα που ξεκινά την οδηγεί στον Γιάμε, έναν διάσημο καλλιτέχνη αλλά παράλληλα έναν θρασύ και αδίστακτο άνθρωπο. Με την πρόφαση της μαθητείας στο πλάι του, μπαίνει στην ζωή του. Γνωρίζει την σύζυγό του Μαρίζα, τον γιο του Λούκας και την γειτονική τους οικογένεια. Τόσοι λίγοι άνθρωποι που τους ενώνουν και παράλληλα τους χωρίζουν τόσα πολλά ψέματα.

Στην κοινή τους διαδρομή, η σκληρή λογική της μοίρας θέλει τη μία αποκάλυψη να διαδέχεται την άλλη, τη βία να διαταράσσει τη ζωή και ό,τι η Πέτρα θεωρεί αλήθεια να ανατρέπεται μέρα με την ημέρα. Θα καταφέρει να λυτρωθεί από το παρελθόν και να χαράξει το μέλλον της πάνω σε αυτόν τον καμβά από μυστικά;

Για την ταινία: Η νέα, έκτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη και σεναριογράφου της «Όμορφης Νιότης» («Hermosa Juventud», Ειδική Μνεία Οικουμενικής Επιτροπής, Διεθνές Φεστιβάλ Καννών 2014) είναι μια ιστορία βγαλμένη από την παρακαταθήκη της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, όπου η ηρωίδα χρειάζεται να περάσει μέσα από μία σπείρα από ψέματα, αμαρτίες προγόνων και βίαια γεγονότα, να έρθει αντιμέτωπη με την τραγική ειρωνεία της μοίρας της και να θυσιάσει κάτι ή κάποιον που αγαπά για να φτάσει στην κάθαρση.

Ένα ψυχολογικό θρίλερ αναζήτησης της ταυτότητας της ηρωίδας όπου ο μίτος με τα στοιχεία ξετυλίγεται αργά αλλά λυτρωτικά. 

Χωρισμένη σε κεφάλαια, η ταινία χρησιμοποιεί ευρηματικά μία μη χρονολογική σειρά, δοκιμάζοντας το ένστικτο του θεατή και σημαίνοντας ότι ο δρόμος για την αλήθεια δεν έχει πάντα ευθεία πορεία.

Ο Χάιμε Ροζάλες προσέχει πολύ εκτός από τη δομή και την κατασκευή της ταινίας, δίνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην φωτογενή επαρχία της ιβηρικής χερσονήσου και σε ένα πέτρινο σπίτι, που φιλοξενεί μεγάλο μέρος της ιστορίας του. Με «συνένοχο» στην διεύθυνση φωτογραφίας την Ελέν Λουβάρ ( «Πίνα Μπάους» και «Beach Rats»), χαρίζει έναν εκκωφαντικό ήχο στην σιωπή του κάδρου. Με ένα μοτίβο αργής κίνησης της κάμερας, συχνά προσπερνά τους ήρωες και πλανάται στον άδειο χώρο που τους στοιχειώνει, δίνοντας έμφαση στην απόσταση μεταξύ τους, στο ανατριχιαστικό κενό ανάμεσα στις αλήθειες τους.

Η Μπάρμπαρα Λένι, («Magical Girl» & «Contratiempo») στον ρόλο της Πέτρα, προσφέρει μία συγκλονιστική ερμηνεία, εσωτερικής αυτανάφλεξης, που δίνει στην προσωπική ιστορία την αγωνία και την ένταση που χρειάζεται, για να κάνει τον θεατή συμμέτοχο της αναζήτησης, ενώ στον ρόλο του Γιάμε, ο Χοάν Μποτέι, o πραγματικός ιδιοκτήτης του αγροκτήματος που διαδραματίζεται το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, στην πρώτη του ερμηνευτική απόπειρα, καταφέρνει να δώσει το πορτρέτο ενός από τους πιο αντιπαθείς, αναίσχυντους, αδίστακτους, βίαιους, τραχείς και ναρκισσιστές καλλιτέχνες που έχει «γεννήσει» ο κινηματογράφος.

Πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών του 71ου Φεστιβάλ Καννών
Συμμετοχή στο 59o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σημείωμα Σκηνοθέτη:

Οι θεατές θέλουν να περάσουν καλά. Θέλουν να ενθουσιαστούν και παράλληλα να συγκινηθούν. Θέλουν να εκπλαγούν. Η έκπληξη είναι ο χυμός που θρέφει το ενδιαφέρον. Όλη η διαδικασία έχει να κάνει με τη δημιουργία ενός έργου που φέρνει κοντά γοητευτικές συμπεριφορές. Μαζί με την Κλάρα Ρόκετ και τον Μισέλ Γκαζταμπίντ, τους συν-συγγραφείς του σεναρίου πήγαμε πίσω, στα κλασικά. Ο Αριστοτέλης ήταν ο φάρος μας. «τὸ δὲ θαυμαστὸν ἡδύ» («Το θαυμαστό, πάντως, είναι κάτι που προκαλεί ευχαρίστηση», Αριστοτέλης, Ποιητική [1459b-1460b]) Καθετί έχει συλληφθεί ώστε να προσκαλεί τους θεατές να εμβαθύνουν στην ταινία και να ταξιδέψουν μαζί της. Το ταξίδι είναι εσωτερικό. Στο εσωτερικό των χαρακτήρων και των θεατών.

Περισσότερο από κάθε προηγούμενη ταινία μου, «Το Μυστικό της Πέτρα» είναι αποτέλεσμα συμμετοχικής και συλλογικής διαδικασίας. Ενώ στην ταινία συνυπάρχουν περισσότερα από ένα θέματα. Ο κάθε θεατής θα τα ορίσει μόνος του. Αλλά το στοιχείο της ταυτότητας είναι πολύ σημαντικό. Όπως είναι η μοίρα και η σύγκρουση του καλού με το κακό. Ένα τραγικό πέπλο απλώνεται πάνω από ολόκληρη την πλοκή. Αν μου ζητούταν να συνοψίσω το κεντρικό θέμα της ταινίας θα έλεγα ότι είναι μία ταινία για την αναζήτηση και την λύτρωση.
Χάιμε Ροζάλες